Ben Asistanken

Bugüne kadar her şefimden duyduğum o efsane cümle. "Ben asistanken..." Ne zaman bir hata yapsak, ne zaman yavaş kalsak duyduğumuz o cümle. Onlar da duymuştu zamanında ustalarından, biz de duyuyoruz. Ve muhtemelen, bir gün, bir yerlere gelirsem, ben de söyleyeceğim asistanlarıma. O yüzden onlara şimdiden bu şiiri yazıyorum. Adam olsunlar, bi çay kapıp gelsinler!

********************

Ben asistanken
Sizin kadar şanslı değildim,
Tek başıma bakardım her şeye,
Yoktu etrafımda kimseler,

Ben asistanken,
2575 O'Connor kafalar vardı,
Cartoni, Sachtler demir ayaklar,
Master Prime'lı Alexa'lar...

Ve yoktu yardım edenim,
D.I.T ayrılmazdı Mac'in başından,
Focus Puller, kaybolurdu ortadan,
Ve D.O.P. çay isterdi durmadan...

Ben asistanken,
Tek kameraya 20 case ile giderdim,
Sizin gibi kalabalık da değildim,
Ama hepinize de bedeldim.

Ben asistanken,
Koşardım; nete, klakete, aktarmaya, bnc'ye,
Bir yudum çay bile içemezdim,
Vaktim olmazdı sizin gibi haybeden.

Ben asistanken,
Yoktu paydosta beni eve bırakan,
Malzemeyi depoya yükledikten sonra,
Yatakhanelerde kalırdım her zaman.

Ben asistanken,
Mıymıy değildim sizin gibi,
Anında çözüm bulurdum her şeye,
Ustam benden istedi mi...

Ben asistanken,
Taksi parası alamazdım,
En fazla Metrobüs'e atardı kamera aracı,
Koltuklarda uyurdum sürekli.

Ben asistanken,
Alayınıza on basardım,
Her işten, her setten çağırılırdım,
İnanmazsanız ışık şefine sorun...