Cenabetliğin doğuştan gelen bir kavram olduğunu daha iyi idrak ettiğim şu günlerde, toplumdaki "loser" sayısında ciddi bir artış olduğunu gözlemekteyim.
Ne bileyim okul hayatı olsun, iş hayatı olsun, bir türlü aktif olunamayan iş hayatı yani işsizlik olsun, bunların dışındaki sosyal hayatınız olsun, spontane bir şekilde gelişen günlük olaylar olsun... Ulan bir insanın her şeyi mi kötü gider be? Gerçi iyi giden bir-iki şey de var çok şükür, ancak onlardan bahsedip, gidişatını değiştirmeye gerek yok.
Tanrım beni pek sevmiyorsun sanırım ama yine de şükrediyorum. Duy artık beni. Lütfen...
"Ya Rabbim feryadımı artık duysan diyorum,
Senden ya bir sabır, ya bir ümit bekliyorum..."
